En Son Ne Zaman Hayal Kurdun?


Önce kendime sonra size soruyorum. En son ne zaman hayallere daldınız?

Ben bir türlü hatırlayamıyorum. Hatta şu cümleyi mutlaka bir yerlerde kurmuşumdur.

''Hayallerim gerçekleşmeyince hayaller kurmayı bıraktım.''

Bilmem var mıdır benim gibi düşünen? Yaşadığım hayal kırıklıkları sonucu zaman zaman bu tarz fikirlere kapıldığım doğrudur ancak 'hayal kurma özrümün' ana kaynağının bu olmadığını düşünüyorum.

Oysa çocukken ne güzeldi hayaller kurmak. Uzun yolculuklarda, uykuya dalmadan önce hatta bazen derste hayallere dalardım. Tekrar tekrar kurardım aynı hayalleri. Hayal kurdukça ufkum genişler, zihnim canlanırdı... Şimdi ise aynı inanç ve istekle hayal kurmayı bir türlü beceremiyorum. Zor geliyor.

Biyoloji, beyin, psikoloji gibi alanlarla haşır neşir olayım derken farkettim bunu. Okuduğum kitapların faydası olduğuna inanıyorum bu farkındalığa. Beni yeniden hayal kurmaya sevkeden işte bu üç alana olan ilgim oldu. Hatta şimdiki olgunluğuma o yaşlarda erişmiş olsam bu alanlardan birinde eğitim görmeyi tercih ederdim.

Lise 2. sınıfa gelince bizden bir bölüm seçmemizi istediler. Hayatımızın bundan sonraki seyrini etkileyecek olan önemli bir karardı. Bir öğretmenim ısrarla sen tıp okumalısın dedi. Zorla Matematik-Fen bölümünü seçtim. Birkaç hafta sonra hayal dünyamda kendimi çok başka yerlerde görmem sonucu Türkçe-Matematik ağırlıklı sınıfa geçmiştim. Bugünse böyle bir seçimin inanılmaz saçma olduğunu düşünüyorum. O dönemde algım ''Senin ilgin sosyal bilimler alanında. Sen konuşacaksın, yazacaksın, çizeceksin. Başka işlerle meşgul olmak ne haddine!'' şeklindeydi şimdiyse dsiplinlerarası çalışmaya öylesine meraklıyım ki kendimi bir yerde konumlandıramıyor ve içinde bulunduğum eğitim sistemi girdabında oradan oraya sürükleniyorum. Yani temel problem: eğitim sistemi!

Nereden geldik hayallerden buraya söyleyeyim. İşte ben o günlerden beri doğru düzgün hayal kurmaz oldum. Üniversite yıllarım sevdiğim bir alanda çalışmama rağmen çelişkili geçti. Bilhassa yüksek lisans yaptığım ve akademisyenliği hedeflediğim şu günlerde beynimde durmadan şimşekler çakıyor. Ne yapmak istesem önüme bir engel konulacakmış gibi hissediyorum.

Sabah saat 7 buçuktan bu yana kitap okuyorum. Birkaç gün içinde sizlere de tanıtacağım kitap olan ''Beynin Sırları''nı. Velhasılkelam, oradaki bazı satırlar doğrultusunda hayallerime ket vuran unsurları keşfettim ve sizlere de hayal kurup kurmadığınızı sormak istedim. Lakin öylesine hayaller değil. Hayal gibi hayaller!

Hepimize çocukken şu soruyu sorarlar. ''Büyüyünce ne olmak istiyorsun?'' Bu soruya verilecek farklı farklı cevaplarımız vardır. Kimimiz büyük bir tutkuyla gece gündüz hayalini kurar ve bu sorunun cevabını gerçekleştiririz lakin hepimiz bu kadar şanslı değiliz. Bugün üniversite mezunu bir genç 10-20 yıl içinde kendini nerede görmek istediğine dair tatmin edici cevaplar veremiyor. Verdiğimiz cevaplar ise şu şekilde:

''Kendimi avukatlık yaparken görüyorum.''

''Sonunda profesör olmuşum.''

''Evliyim ve çocuk sahibiyim.''

Örnekleri uzatabiliriz. Peki kendimize soruyor muyuz? Kendimizi nasıl bir şekilde avukatlık yaparken düşünüyoruz? Başarılı bir profesör olmuş muyuz? İnsanlara sürekli bir şeyler anlatan, verici olan bir insan mıyız? Evimiz nasıl? Huzurlu mu, mutlu muyuz? Çocuklarımızı nasıl yetiştiriyoruz? Yeni fikirler üreten yeni yollara çıkan biri miyiz? 

Eminim ben de dahil büyük bir çoğunluk bu cevapları veremiyor. Çünkü hayalini kurmuyor. Çünkü hayal etmeyi çocukluğunda bıraktı ve böylece zihni maalesef ki sığ kaldı. Bence hayaller kurmak zihni gelişimimizin en önemli sağlayıcılarından biri. 

Sistemden şikayetçi olmayı bir yana bırakıp hayal kurmaya devam edip hayallerimiz için çabalamanın sırası gelmedi mi? Bu ülkenin geleceği bizler değil miyiz? Bugün her şey sarpa sarıyor diye yarın da böyle mi olmak zorunda? Neden yarınlarımızı kendimiz inşa etmiyoruz? Neden bu işe hayallerle başlamıyoruz?


Einstein bu pozu gazetecilere veriyor. Bakın onun içindeki çocuk hiç ölmemiş ve muhtemelen bilimde çığır açacağı buluşların hayalini kuruyordu. Hem de çocuklar gibi.

Haydi! Ben de sizi hayal kurmaya davet ediyorum.















18 yorum:

  1. sabah sabah çok iyi geldi bu yazın..bende sürekli hayal kuruyorum ama ya hayal değilse ? bunu da sorucam kendime kalemine emeğine sağlık :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim. Hayallerin hiç kaybolmasın :)

      Sil
  2. Ben hayatımın hiç bir döneminde hayal kurmayı bırakmadım. En son dün akşam kurdum sanırım. Konsepti 1920'lerden esinlenmiş bir yere gittik. Oradayken şimdi şu kapıyı açıp gerçekten zamanda geri gidebilsem neler yapardım diye hayallere daldım.
    Velhasılıkelam hayal kurmayı çok severim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne güzel! Özellikle nostaljik yerler daha da tetikliyor hayalleri. Hayallerini hiç kaybetmemen dileğimle :)

      Sil
  3. Hayal kurmak insanı en mutlu eden şey. Sırt üstı uzanıpta çocuksu hayallere dalmak insana huzur veriyor. En azından bana. 😊

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Darısı tüm hayal kurmak isteyenlerin başına.

      Sil
  4. Ah ah uykumuzu kaçıran az mı hayaller kurduk :))

    YanıtlaSil
  5. Çok mühim bir mevzuya değinmişsiniz kıymetli hanımefendim. Önce hesap, hayal ve kestirim; daha sonrasında plan, gayret ve hareket muvaffakiyetli insanların iştirak ettiği bir hususiyettir..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Daha ne söyleyebilirim ki size :) Hayallerimiz ve gayretlerimiz hiç son bulmasın. Beraberce inşallah...

      Sil
  6. Hayallere değindiğin bu yazın gerçekten çok hoşuma gitti. İnsanın hayatını anlamlı kılan en önemli şey bence hayallerdir. Einstein çocukluğundan beri sahip olduğu hayal gücünü ömrünün son anlarına kadar kaybetmedi. Birçok insan zamanla içindeki çocuğu kaybediyor ve bu bence hayallerini de kaybetmesi demek. Son olarak Einstein'ın bir sözüyle cümlemi sonlandırmak istiyor ve bu güzel yazıya katkıda bulunmak istiyorum. "Mantık sizi A noktasından B noktasına götürür. Hayal gücü ise her yere."

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İçimizdeki çocuk hiç ölmesin o halde. :) Einstein'ın sözü mükemmel uydu buraya. Yazıma katkı sağladığın için çoook teşekkür ederim. :)

      Sil
  7. Hiçbir zaman hayal kurmaktan vazgeçmedim ama ben gelecek hayali kuramıyorum. Hep uçuk kaçık şeyler. Sanırım gerçek dünya çocuk ruhuma sıkıcı geliyor. ^^'

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çocuk ruhunuz kaybolmasın ne mutlu size ! :)

      Sil
  8. En son bu yazıyı yayınladığınız tarihte 16 Aralık yani doğum günümde hayal kurmuştum ve gerçek oldu. Yazınız da çok iyi geldi üstüne:D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O halde gecikmiş bir mutlu yıllar dilerim :) Hayalleriniz gerçek olsun!

      Sil

Bu Blogda Ara

BUMERANG

Bumerang - Yazarkafe

BLOG SÖZLÜK

blog sözlük
Blogger tarafından desteklenmektedir.