Bir büyük insanlık meselesi:Cenaze Evlerinde Yemek

Güneşin doğuşunu ve batışını seyretmek nasıl tarifsiz bir huzur verirse insana, Kur'an-ı Kerim ışığında yaşamak da öyle huzur verir. Bu ışığın verdiği huzuru bir şeylerle kıyaslamak ne derece doğru bilmiyorum fakat yaradılanların en güzel ve faideli olanlarından biri olan güneş ile manalandırmayı istedim. Allah hepimize bu ışığı görebilmeyi ve o doğrultuda yürüyebilmeyi nasip eylesin. 

Şuan Diyanet İşleri Başkanlığı yayınlarının 4 kitaptan oluşan ''Temel İslam Bilgileri'' serisinin ''İbadetim'' adlı kitabını okuyorum. Seriyi ilk incelediğimde çocuklara yönelik olduğunu düşünmüştüm ancak bu seri çocuklarla beraber fazlasıyla büyüklere de hitap ediyor. İçerisinde temel bilgiler ve ünite sonu testleri mevcut. Okudukça aslında henüz bilmediğim ne kadar çok şey olduğunu farkettim. Tüm kainat böyle değil mi zaten? Ufacık bir gezegenin içinde,sonsuz bir uzayın yine ufacık bir parçası olduğunu bilmek... Ve bilmemek birçok şeyi... 

İslam'da paylaşma ve yardımlaşma bölümünü okurken, okuduğum satırlar beni çok önemli bir hususu düşünmeye sevk etti ve hemen bu konuda bir yazı yazmam gerektiğini düşündüm. Konumuz: Cenaze ve cenaze evleri. Biliyorsunuz ki hayatımızda düğünler, bayramlar gibi sevinçli olduğumuz günler varken bir yandan da cenazeler gibi hüzünlü olduğumuz günler de vardır. Bir Müslüman olarak acı, tatlı her günde sevdiklerimizin yanında olmakla mükellefiz. Kültürümüzde de bu çok önemli bir olgudur. Hatta kimlerin düğünlere geldiği, kimlerin cenazede bulunduğu hep düşünülür ve konuşulur. Böyle günlerde yanımızda olan insanlara daha başka hürmet ederiz. Elbette o insanın yanınızda olmaması durumunu gözetmeksizin ihtiyacı olması halinde yardımına koşmak gerekir. Bizim dinimiz sevginin,saygının, paylaşmanın ve yardımlaşmanın önemine sıklıkla vurgu yapar. Ne kadar şanslıyız öyle değil mi?

''Ölüyü (kabre kadar) üç şey takip eder: Ailesi, malı ve ameli. Bunlardan ikisi geri döner, biri kalır. Ailesi ve malı geri döner, ameli kendisiyle baki kalır.'' (Buhari, Rikak-42;Müslim, Zühd 5) 

İnananlar ve salih amel işleyenler için bu hiç de zor bir gerçek değildir. Ancak inanmayanlar ve Allah yolunda yürümeyenler için çok ağır bir gerçek olsa gerek... Sevdiklerini kaybetmiş insanlar bunu iyi anlarlar. Cenazenin yıkanması, defni vb. görevleri yerine getirir ve ardından sevdiğinizi orada öylece bırakırsınız. Bunu istemeseniz de başka çareniz yoktur ki hayat seyrine devam ettiği için bir zaman sonra onun varlığını bile unutur hale gelebilirsiniz. Senede 1-2 mezar ziyareti yapar, duanızı eder ve onu yine terkedersiniz. Ancak o henüz yeni gittiğinde her şey çok zordur, geride sabretmesi gereken insanlar olarak kalırsınız ve bu süreçte yanınızda birilerinin olup sizi rahatlatmasına çok ihtiyaç duyarsınız. İşte din kardeşliği böyle günlerde anlamlıdır. Bir Müslüman ölen kimsenin aile fertlerine taziye ziyaretinde bulunur, onlara sabır diler ve onlar için dua ederse bu müstehap olur. (Müstehap: hoşlanılan, sevilen, tercih edilen şey.) 

Peki cenaze evlerinde acı içerisinde olan insanlar sanki zorundaymış gibi onlardan yiyecek/içecek beklemek neyin nesidir? Yüreklerine kor düşmüş insanlar, yakınları ve dostları tarafından destek görmeye ihtiyaç duyarlarken, o evde yemek dağıtmak onların görevi değildir. Üzülerek görüyorum ki bizim cenaze evlerimizde bu hiç tasvip edilmeyecek bir adet haline gelmiştir. Bakınız Hz. Cafer şehit olunca Peygamber Efendimiz(sav) ne demiş:
''Cafer ailesine yemek yapın. Çünkü onların başına büyük bir iş geldi.'' (Ebu Davud, Cenaiz 30)

Cenaze evinin yemek ve helva yapıp başkalarına yemek dağıtması mekruhtur. Çünkü bu bir bayram günü değildir. Ziyafet vermek sevinçli zamanlarda meşru olan bir fiildir. Lütfen bilhassa Müslümanlar olarak bu hususlara dikkat edelim ve sevdiklerimize yardımcı olalım. Bir çeşit yiyecek ve biraz helva yapmakla bir şey kaybetmez, aksine gönülleri ve Allah'ın rızasını kazanmış oluruz. Ne dinimizde ne kültürümüzde hoş olmayan bu tarz alışkanlıklardan vazgeçelim.

Sevdiklerini kaybedenlere Allah'tan rahmet ve ailelerine sabır diliyorum.

Sevgiler...